زمزمه های تنهایی دکتر طریقی

کردم این باورکه ازچشمم تو پاک انداختی

پاکم از چشمت چو اشکی روی خاک انداختی

ماهی عشقم به قلاب نظربردیگری

برگرفتی ازنظر خاک هلاک انداختی

بغض سنگین گلویم بست راه گریه را

زانکه آشوبم درون دردناک انداختی

درخزان دوری ات سرو غرورمن شکست

سینه خیزانه به خاکم مثل تاک انداختی

تیشه نامهربانی بر نهال من زدی

هیمه وارم بر اجاق سوزناک انداختی

تابه چشم هرکسی کردی خرابم ای چنین

پشت من برخاک هر ناکس چه باک انداختی

زمزمه های تنهایی دکتر طریقی...

برای چهره چین وچروکم به تصویری که ازمن دست می داد زدرد باور نقش برآبم کشیدم برسر آیینه فریاد کشیدم صورت آیینه دستی زدودم گردو خاک صورت ازاو شکسته آیینه یا من شکستم در آن چهره که در آیینه افتاد سراب روزگار رفته ازدست به چشمم سایه خاکستری شد نبود از صورت رویایی من میان خاطراتش نیز در یاد به یادآن من  من گریه کردم منی که از سفر هرگز نیامد منی که درشمار روزها مرد میان روزهای رفته برباد نوازش کردمش با مهربانی که شاید صورتی دیگر نماید به رغم نازها طنازتر شدچروک دیگری درچهره ام زاد نشستم گریه کردم ازبرای کسی که از دل آیینه رو شد برای پشت پرنقش پلی که پر است ا زمزمه های تنهایی دکتر طریقی...

بیا آرامش یک خواب شیرین برای چشم شب بیدار من باش صدای دل نشین آشنایی برای غربت بسیار من باش بیا بیم شب طولانی من ببر تا مرز تسکین وتحمل به تبه تکریم حضور پر غرورت چراغ کفر ظلمت بار من باش منم آری منمجا مانده درتو اسیر بی دفاعی در وجودت به دام عشق نافرجامی ازتو که میگوید صدای جار من باش بیا ای شاهدآبادی من تعمل کن کمی ویرانی ام را برای حفظ آثار قشنگت ستون محکم آوار من باش همه دنیای من پاسی است از شب که دارد خواب من آهنگ خوابت بیا در بین بیخوابی وخوابممیان خوب وبد دیوار من باش نشد سهمم زدنیای بزرگتبه جز ورد زبانها بودن من تو ای بخل رفیق ناشکیبم بخیل سهم بی زمزمه های تنهایی دکتر طریقی...

صبریم سنی گورماغی چین دولوب آشیب داشدی منیم داریخماغا چیپ جالانیب گوزلریمدن آشدی منیم ویریلدیم آهسته منه گوز آلتی سی باخان گوزه غاماز ویریلماغیم سنه هر حامیدان باشدی مگنیم منیم آخان گوزوم یاشی آتش عشقینله سنین اورک سوزومدور دیمه گه گوزلریم آغلاشدی منیم عشقیم..سنیمله دولموشام می له دولان کوزه کیمین سن سیز گیجم هم گونوزوم عشقینله یولداشدی منیم محبتین بالیخ کیمین گزیر دامار دامار قانیم عقلیم باشیمدان گوره جک سنی اوزاقلاشدی منیم هم قولاغیم سسده منیم هم قاپیدا گوزوم قالیب عومورجه ایندی آیریلیق جانیملا قارادشدی منیم زمزمه های تنهایی دکتر طریقی...

سن بیر اون دورت گونلوق آی تک نوره چئکدین ظلمتی یئرمی دوققوزگونلوق آی تک من گورونماق حسرتی یوخ گلایم گورسه نیب گورسن مه سم من گوزله ره بد نظر گوز قورخورام اولسون سنیمله الفتی آتش عشقین منی کم یکلی آی تک ذوب ایدئب آختاران گوزلرده تاپماز من کیمین بد روئیتی سن گوزل لیگ مظهری گویچک لیگین تمثیلی سن من گوره کدیر گیزله دیم قیل تک اگیلمیش قامتی عشقله همسایه محنت غصه یولداش غم انیس بیر جالانمیش آبرودور عاشقین حریتی قاش گوز ایت نازیله دولدور سینه مه عشق آتشین یار شیرین جاندان مگر آرتیقدی نازین قیمتی زمزمه های تنهایی دکتر طریقی...

فاش ایتمی یه اسراریمی یاش سیز گوزوم آغلیر دردیمله چالیشماقدا ساواش سیز گوزوم آغلیر آهسته چیکیر دردی کونول کول دیبی کوز تک یئل آیریلیقین قویسا هاماش سیز گوزوم آغلیر یورموش منی دردین گئجه گوننوز داها بیلمز گوننوز گئجه هرگاهدا قاماش سیز گوزوم آغلیر عومروم بویو داغلار قه ده ری غصه سی گئز لین عشقون گوره جک حالدا ساتاش سیز گوزوم آغلیر گورموش سنی غیریله سئنیق قان دولو کونلوم مین پارچالانان شیشه سی داش سیز گوزوم آغلیر دردیمدی سبب گولماغاخلق ایچره بیلن یوخ بیر عومرودو چون پرده ده یاش سیز گوزوم آغلیر زمزمه های تنهایی دکتر طریقی...

پیش از آنی که عبور ازمن بی تاب کنی تاابد می شدت ایکاش مرا خواب کنی ترسم این بودبه زیبایی نازت جلوه پیش چشم همه بر شیوه مهتاب کنی نه غمم بود به من پشت کنی بود غمم دست در کاسه هرناکس وناباب کنی توکه پیش دگری بود دلت لازم بود؟ واژه درواژه کلامت غزل ناب کنی یا به لبخند رضایت ببری هوش زمن تو به پاییدن من قند دلم آب کنی یابه ابراز محبت طرفم یک بوسه گل دستان خودت بوسی وپرتاب کنی حلق ماهی دلم را چه کسی باور داشت که نه دردام اسیری که به قلاب کنی زمزمه های تنهایی دکتر طریقی...

هزارکوبه به هر ؛در ؛زدم جواب نیامد

جواب پشت جوابم به جز سراب نیامد

صواب بود خیالم تمام عمر دویدن

ولی به چشم زمانم یکی حساب نیامد

دلم گرفت زسنگ جواب آیینه ام

که رو به شیشه بیچاره بی نقاب نیامد

حباب بود جوانی که شد خراب به فوتی

به نقش های حبابی که جز به خواب نیامد

زمان زمان بر آورد بودو تیشه دریغ

به عشق کندن صخره به جز کتاب نیامد

من آن نی ام که به نامم به چشم خلق عیان بود

همان که ذره ای از من در آن حجاب نیامد7

 

زمزمه های تنهایی دکتر طریقی...

آه خیل غزلم دامن تو میگیرد

تادل ازخون غزل سینه وضو میگیرد

تاغزل پشت غزل بی تو به خون می غلطد

خانه از سوختنم یک سره بو میگیرد

کاش می بودی ومی دیدی و شاهد بودی

به فرو پاشی دل مرثیه رو میگیرد

یئس  برروی چروکیده من می خندد

نا امیدی سر امید هوو میگیرد

لحظه هایی که مرا سال کبیسه شده اند

بغض هرثانیه یک  سال گلو میگیرد

نیش زنبور شب از بستر من میروید

سرم از وز وز زنبور چه زو میگیرد

زمزمه های تنهایی دکتر طریقی...

دلشوره در وجود من آغاز میشود

وقتی که چشمهای تو طناز میشود

درکنج هر نگاه تو من سفره دلم

درلابلای ناب غزل باز میشود

می بارد از نگاه تو بارانی از غزل

در من به ساز نازتو ابراز میشود

از شادی اش به سینه دلم بالبال زن

سرپنجه پشت کرکس غم باز میشود

گم میشود هویت ققنوس پیر من

از نو هویتی زمن آغاز میشود

از من زعقل وهوش چه پرسی که در دلم

منطق به شیله پیله ورانداز میشود

زمزمه های تنهایی دکتر طریقی...